Zondag 28 en Mandag 29/08/2011 – Dag 19-20 : Pnom Penh - Parijs - Leuven

Ik schrijf deze blog eigenlijk al achter pijn pc thuis, want het is ondertussen afgelopen maar eerst het verhaal van de laatste zeeeeeer lange dag.

Deze morgen werden we opgehaald om 08:00uur door onze nieuwe gids Samat.
Een wat oudere man met een zeer degelijke kennis maar toch wel iets minder leuk als al de vorigen. Het zou ook moeilijk zijn om de anderen te overtreffen want die waren ook uitzonderlijk vlot, leuk en zelfs voorzien van een goede dosis humor (uitgezonderd Lais, daar spreken we niet meer over).

Eerste halte het koninklijk paleis. Een heleboel mooie gebouwen bijeen op een zeer verzorgde plaats.
Het gebouw met de troon (welke in volledig goud was) was zeer mooi.  Weet je dat de koning hier eigenlijk maar één keer mag op zitten, alleen bij de kroning en daarna niet meer. Dan mag hij plaats nemen op (ook een mooie) stoel voor zijn gouden troon. (Binnen in de gebouwen mochten geen foto's genomen worden).

Naast de troonzaal is er de zilverpagode en waarom noemen ze die zo, wel die werd betegeld met 5000 zilveren tegels die elk 1kg  wegen. De pagode was wel vol matten gelegd gezien de grote stroom toeristen die daar langs komen maar hier en daar was er een afgeschermd stukje van de vloer te zien.

Na het koninklijk paleis naar het Nationaal museum. Dit gebouw werd door een Fransman in de traditionele Cambodjaanse bouwstijl ontworpen. Dit museum bevat beelden die van de verschillende sites werden opgegraven of aangetroffen. Maar om ze zo beter te beschermen tegen weer en wind en zeker tegen rovers werden ze in dit museum geplaatst.

Na dit kort bezoek reden we naar het Tuel Sleng (S-21) of ook gekend als het Genocide museum.
Dit was eigenlijk de vroeger gevangenis van de Rode Khmer (Khmer Rouge zoals zij ze noemen) waar ze hun gevangenen martelden en vermoordden.
Men heeft men beperkte middelen toch een leuk museum gemaakt om de bezoeker een beeld te geven hoe wreed het hier aan toe ging. Tevens heeft men een hele reeks foto's opgehangen van de slachtoffers waardoor het leek dat je er persoonlijk in betrokken werd.
Zeer erg wetende dat dit plaats vond tussen 1975 en 1979, eigenlijk nog niet zo lang geleden. Ik was toen 7-11 jaar.
Een bed waar de hoger geplaatsten werden dood gemarteld :

Hier werden gevangenen omhoog gehangen aan hun armen (welke op hun rug waren gebonden) tot ze het bewustzijn verloren en daarna werden ze terug bij bewustzijn gebracht (of verdronken) door hun hoofd in de kruiken te houden welke gevuld waren met vuil toilet water :

Een paar van de vele slachtoffers :

Een paar martel tafels :

Hierna was het middag, dus op weg naar het resto.
Man man man, wat was dit. Een plaats waar ze bussen en bussen toeristen droppen waar ze dan naar hartenlust kunnen aanschuiven aan de verschillende buffetten.
Ik zal je geen tekeningetje moeten maken dat we op een kwartier hier gegeten hadden.

Na deze zeer korte maaltijd gingen we langs op de Russische markt.
Die was eigenlijk een soort verkoopplaats van de vroegere Russische soldaten maar die zijn ondertussen allemaal weg. Deze naam wordt nu nog steeds gebruikt maar wordt uitgebaat door de Locale Cambodjaan.
Goed als de toeristen nog geen souvenirs gekocht hadden maar gezien wij al alles hadden was ook dit een zeer kort bezoek.

Hierna reden we verder naar de Choeung Ekof voor ons bekend als de "Killing Fields".
Naar die plaats werden de mensen door de Khmer Rouge heen gebracht en werden daar op een brutale wijze werden omgebracht. Om de dure kogels te sparen werden de mensen met knuppels, bijlen, schoppen en andere tuigen de schedel ingeslagen. Nadat de kelen werden over gesneden (om zeker te zijn dat ze dood waren), werden de lijken in massagraven gesmeten. Baby's en jonge kinderen werden met hun hoofd tegen de boom geslagen en vervolgens in een massagraf gegooid.
Zelfs eigen Khmer soldaten, die niet te vetrouwen waren (bv. omdat ze langs de kant met Vietnam gevochten hadden of om welke reden dan ook) werden daar ter plaatse onthoofd.
Dit was slecht één van de vele plaatsen waar massagraven werden ontdekt.

Ter plaatse werd er een stupa opgericht ter herdenking van de vele slachtoffers.
Weet je dat tijdens het Pol Pot-Regime 3miljoen mensen werden omgebracht van de 7miljoen inwoners ?
Pol Pot wou vooral soort communistisch systeem op poten stellen die ons sterk doet denken een de film 1984. Vele mensen (en ook hun volledig gezin om latere represailles te vermijden) zoals monniken, artsen, ambtenaren, militairen, advocaten of mensen waarvan men kon vermoeden dat die gestudeerd had (bril, bleke huid, ander taal spreken, buitenlands boek bezitten...), werden eerst gemarteld en daarna gedood.

Hierna werden we afgezet aan de luchthaven van Siem Reap waar we onze vlucht om 19:20uur terug naar Saigon hadden.In Saigon hadden we dan op 22:20uur onze vlucht naar Parijs waar we naar een 12uur durende vlucht zijn aangekomen om 05:20uur.
Deze keer vlogen we met een Boeing 777-300ER van Air France en ik moet zeggen dat dit toch wel beter was dan Vietnam Airlines (vooral het multimedia gedeelte).

Na onze TGV ticketten te hebben omgruild voor een vroegere rit (mits toelage) zijn we in Parijs vertrokken om 07:47uur (dan om 10.10uur zoals voorzien was) om in Brussel Midi om 08:00uur sharp aan te komen.
Daar terug de trein op naar Leuven om tenslotte de bus terug naar huis te nemen.

Weet je dat ik op heel die reis maar één keer mijn valiezen heb moeten dragen (rollen niet inbegrepen) en dat is in het station van Leuven waar er geen roltrappen zijn naar beneden.

Enfin dit was onze blog van onze reis naar Vietnam en een stukje Cambodja. Misschien later zullen er nog wat nabeschouwingen volgende van mij en/of van mijn reisgenoten.

CU

Wim

Zaterdag 27/08/2011 – Dag 18 : Siem Reap – Pnom Penh

Onze laatste dag is Siem Reap. Ook nu werden we om 08:00uur opgehaald door Chet.

Chet had gevraagd om aan de mensen van het hotel te vragen of we om 13uur te konden uitchecken zodat we na de tour ons nog zouden kunnen opfrissen voor onze vlucht naar Pnom Penh. 

Maar helaas het was “Full House, check out at noon” werd ons gezegd. Dus werd ons programma-volgorde aangepast en moesten we onmiddellijk uitchecken. Geen probleem, verloren we ook tijd met terug langs het hotel  te gaan en hadden we meer tijd om alles wat gepland was, op ons gemak te doen.

Eerst gingen we naar een vissersdorp, t.t.z. we reden door een Cambodjaans vissersdorp en we stopten er even voor een korte wandeling in het dorp. Deze mensen wonen in paalwoningen langs het meer en hadden zo geen water binnen in het regenseizoen. Want in november (het einde van het regenseizoen) staat het water gemakkelijk 8 tot zelfs 12 meter hoger dan in juni (einde van het droogseizoen).

Hier wonen de mensen echt nog armtierig, in kleine huizen van bamboeriet met daken van bamboebladeren. Af en toe zag je een houten woning ertussen van iemand die meer geld had (en vaak elektriciteit had met een benzinemotor) maar voor de meesten gold: geen elektriciteit , geen stromend water, wel sedert enkele jaren een pomp op straat voor proper water, geschonken door een firma of instelling, weet ik niet meer.

Daarna reden we verder om een Vietnamees vissersdorp te bezoeken. Tijdens de Vietnamoorlog zat het Vietnamees leger ook in Cambodja maar er zijn nog een heel deel Vietnamezen achtergebleven. I.t.t. de Cambodjanen wonen deze mensen niet in paalwoningen maar in drijvende woningen. Tijdens het Pol Pot regime was het ook voor deze groep gevaarlijk en zo konden ze gemakkelijk met hele hebben en houden vluchten. Ook nu nog verhuizen ze drie maal per jaar het hele dorp, naargelang hoe hoog het water van het meer staat. Er stonden bomen van tien meter hoog in het meer waarvan we nu alleen het kruin zagen, in het doorseizoen staan deze bomen gewoon op vaste grond. Maar we moesten dus de boot op om er te geraken.

Ook hier armoe troef. Hier werd echter ook veel meer gebedeld dan in het Cambodjaans vissersdorp.  Al gauw kwamen er kleine sampans met kinderen in om drank te verkopen of om een python in je nek te leggen voor een foto, tegen betaling uiteraard. Zelfs peuters zaten erin, met de slangen in hun handjes. Ze kunnen geen Engels maar “one dollar” kunnen ze allemaal. Geld geven hebben we niet gedaan, hoe erg ook maar elk kind dat op die manier bijkluste, kreeg wel snoep van ons.

We legden met de boot aan om even iets te drinken, zagen daar ook krokodillen (er worden nog krokodillen gekweekt voor de Chinese markt maar minder dan vroeger omdat de Chinezen nu ook zelf krokodillen hebben). We zagen een gevelde krokodil, allée ja, zijn vel hing er, en we zagen de verschillende manieren van vissen.

Daarna werden we in het academie voor ‘Les Artisans d’Angkor’ gedropt. We kregen een rondleiding en zagen hoe reproducties in de Khmerkunst werden gemaakt, zijde beschilderen, houten beelden, stenen beelden, schilderijen in plaqué, metaalwerk. Jonge kunstenaars werden er opgeleid maar ook jongeren met een beperking. Toen wij er waren, waren dove jonge meisjes zijde aan het beschilderen.

En route naar Angkor Wat. Verschrikkelijk groot is het daar. Er waren verschillende restaurants. Daar hebben we geluncht en na de lunch gingen we dan de (enorme grote) tempel zelf in Angkor Wat bezoeken (12^de eeuw).

Het monument op zich is de moeite maar ook de talrijke afbeeldingen die heel mooi bewaard zijn. Zo zijn er meer dan 1000 Apsara’s (danseressen) die allemaal verschillend zijn. We hebben ook de moeite gedaan om de steile trap in de oude tempel, centraal in Angkor Wat, te beklimmen. Met heel wat zweet want intussen hadden de wolken plaatsgemaakt voor een stevig zonneke.

Er zijn ook verschillende verhalen uit het Hindoeïsme afgebeeld. Op het eerst zicht lijkt alles op elkaar maar als je er de tijd voor neemt, ontdek je voortdurend nieuwe details in.

De laatste tempel was de Phnom Bakheng, de oudste tempel (9^de eeuw).  Je moest er wel een hele klim voor over hebben. Eerst langs een bospaadje steil omhoog. Eenmaal aan de tempel was het nog een hele klim op onhandige, hoge trappen maar bovenop de tempel was het allemaal de moeite waarde: geweldig uitzicht. En gelijk waren we een paar emmerkes zweet kwijt in de vlakke zon.

Maar dat was ook het allerlaatste in Siem Reap. De gids en chauffer brachten ons rond 16u naar de luchthaven want om 17u20 hadden we ons vliegtuig naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Nou ja, eigenlijk een proppellervliegtuig met amper +/- 65 man.

We moesten ook maar een half uurtje vliegen naar Phnom Penh. We waren nog maar amper op hoogte of de daling werd ingezet.

In Phnom Pen werden we opgewacht door een vrouwelijke gids (ken haar naam niet) maar ze bracht ons enkel naar het hotel. Morgen krijgen we een andere gids. Maar die heeft ons van de weg van de luchthaven naar het hotel zoveel informatie gegeven wat we niet wisten dat de 30min durende rit zo om was.
Spijtig dat we ze morgen niet zouden hebben want ze lag ons wel.

We checkten in in ons hotel en dan vertrokken we met een ‘tuk tuk’ (kenden de kinderen nog niet) naar een plaatselijk restaurant waar we heerlijk Khmer hebben gegeten (zoals water buffel, lekker!).

Voldaan keerden we met de tuk tuk terug naar het hotel, nog een warm baddeke en dan ons beddeke in voor de laatste maar nog goed gevulde dag in Cambodja (het koninklijk paleis, het nationaal museum en de Killing Fields).

Sophie

Vrijdag 26/08/2011 - Dag 17 : Siem Reap

 Om 08u opgepikt aan ons hotel voor een nieuwe reeks tempels in Angkor (enkele van de 300 tempels in Angkor). In de gietende regen ! Thank God for poncho's.
Allereerst stopten we aan de Pre Rub tempel (9de eeuw). Groot, drie verdiepingen.

En ons pappie kwam daar een collega tegen t.t.z. iemand van de 'touristpolice', die staan er bij elke tempel. En gelijk wilde hij ons zijn badge verkopen.

De wegen zijn hier zo geweldig. Vooraleer we terug konden vertrekken, moest onze chauffeur nog de remmen herstellen. In afwachting kochten we een verfrissing en werden we lastig gevallen door bedelende kinderen die van alles wilden aansmeren voor 5 dollar.

Daarna deden we de Banteay Srei tempel aan, de 'Vrouwentempel' (10de eeuw). De tempel werd gebouwd ter ere van de moeder van de koning en is gewijd aan Shiva, de grote baas onder de goden in het Hindoeïsme. En intussen was het gelukkig gestopt met regenen.

Ook hier weer hele mooie versieringen.

 Bij het terugrijden passeerden we langs het 'landmine museum'. Dit was niet voorzien in het programma maar nu we daar toch waren.

Aki Ra startte met dit museum in 1997. Hij was een voormalige soldaat van de Rode Khmer (grappig dat ze hier altijd spreken van de 'Khmer Rouge', ook in het Engels). Landmijnenmuseum. Nadien ging hij het hele land rond om mijnen te zoeken en onschadelijk te maken. Inmiddels krijgt dit museum ook overheidssteun en is er een school aan verbonden. Ze hebben zelfs een website:
http://www.cambodialandminemuseum.org/menu.html

Nadien stopten we in een restaurant voor lunch. Een beetje toeristisch, toch lekker.

Volgende halte: Ta Prohmtempel (12de eeuw). Het speciale aan deze tempel is dat ze nog deels overwoekerd is door wortels en bomen. Toen Angkor ontdekt werd in de 19de eeuw, waren alle tempels overwoekerd. Sedertdien werd er opkuis gedaan. Maar deze tempel is compleet versmolten met bomen die 150 jaar oud zijn. Dit geeft hele leuke beelden.

 Eén boom is zelfs beginnen groeien op het dak van de tempel.

Wat niet in de reisgidsen staat, is dat hier (tenminste, volgens onze gids) hier filmopnames gemaakt zijn voor Tomb Raider en voor Indiana Jones. Nu, het is wel een coole setting.

En ook hier hele mooie versieringen.

Met steun van India zijn ze deze tempel aan het renoveren, dus binnen 10 jaar zal het hier heel anders uitzien.

We deden nog een wandelingetje door de jungle. Toch nog vreemde dingen gezien zoals bomen met stekels op de stam, en de wilde versie van de ananas (rode vrucht).

Zo gingen we via één van de toegangspoorten rond de tempel terug naar de wagen.

Als laatste voor vandaag bezochten we Angkor Thom (12de eeuw). Angkor betekent 'Heilige stad' en Thom betekent 'groot, veel.' Het was ook een grote stad, een miljoen mensen woonden er toen. De tempel in Angkor Thom heeft drie verdiepingen en 54 torens. De torens staat symbool voor de 54 departementen toen in het Khmerrijk (of provincies of iets in die aard). Elke toren heeft vier gezichten, het gezicht van de koning of het gezicht van Boedha, daar raken de historici zelf niet eens over. Onze gids gokt op Boedha. Tot de 14de eeuw was hindoeïsme de officiële godsdienst, daarna het boedhisme en de gezichten werden bijgewerkt (het derde oog op het voorhoofd dat de hindoeïstische god Shiva had, moest weg).

 Ook hier mooie en duidelijke reliëftekeningen.

Rond 16u waren we terug in het hotel en konden we ons zweet afspoelen in het zwembad.

Om 18u30 pikten onze gids en onze chauffeur ons op en gingen we samen iets eten in een 'local restaurant' waar nauwelijks toeristen komen. Rare plaats, was een hangar met allemaal tafels, opzij aparte kamertjes met bamboemuren afgescheiden. Als we toekwamen stond er een erehaag van Cambodjaanse jongedames, allemaal superkort gerokt en superhoge hakken, reikhalzend naar single men (zoals we bij ons ook kennen, 'afzuipers, dames die iets meedrinken en een percentje krijgen op hetgeen gedronken wordt).
Het was Cambodjaanse barbecue. Wel heel lekker.

Toen we weggingen, kwamen er net twee bussen toe met Cambodjanen, vermoedelijk van een andere stad. Mannen maar ook vrouwen en kinderen. Vreemd, wij zouden thuis nooit onze kinderen meenemen naar een afzuipbar maar hier is het blijkbaar heel normaal om met het gezin te gaan eten in een restaurant met afzuipers en met een podiums en optredens (jaja, we hadden 'moderne' live muziek).
Ook alweer gezien.


Sophie