Zaterdag 27/08/2011 – Dag 18 : Siem Reap – Pnom Penh

Onze laatste dag is Siem Reap. Ook nu werden we om 08:00uur opgehaald door Chet.

Chet had gevraagd om aan de mensen van het hotel te vragen of we om 13uur te konden uitchecken zodat we na de tour ons nog zouden kunnen opfrissen voor onze vlucht naar Pnom Penh. 

Maar helaas het was “Full House, check out at noon” werd ons gezegd. Dus werd ons programma-volgorde aangepast en moesten we onmiddellijk uitchecken. Geen probleem, verloren we ook tijd met terug langs het hotel  te gaan en hadden we meer tijd om alles wat gepland was, op ons gemak te doen.

Eerst gingen we naar een vissersdorp, t.t.z. we reden door een Cambodjaans vissersdorp en we stopten er even voor een korte wandeling in het dorp. Deze mensen wonen in paalwoningen langs het meer en hadden zo geen water binnen in het regenseizoen. Want in november (het einde van het regenseizoen) staat het water gemakkelijk 8 tot zelfs 12 meter hoger dan in juni (einde van het droogseizoen).

Hier wonen de mensen echt nog armtierig, in kleine huizen van bamboeriet met daken van bamboebladeren. Af en toe zag je een houten woning ertussen van iemand die meer geld had (en vaak elektriciteit had met een benzinemotor) maar voor de meesten gold: geen elektriciteit , geen stromend water, wel sedert enkele jaren een pomp op straat voor proper water, geschonken door een firma of instelling, weet ik niet meer.

Daarna reden we verder om een Vietnamees vissersdorp te bezoeken. Tijdens de Vietnamoorlog zat het Vietnamees leger ook in Cambodja maar er zijn nog een heel deel Vietnamezen achtergebleven. I.t.t. de Cambodjanen wonen deze mensen niet in paalwoningen maar in drijvende woningen. Tijdens het Pol Pot regime was het ook voor deze groep gevaarlijk en zo konden ze gemakkelijk met hele hebben en houden vluchten. Ook nu nog verhuizen ze drie maal per jaar het hele dorp, naargelang hoe hoog het water van het meer staat. Er stonden bomen van tien meter hoog in het meer waarvan we nu alleen het kruin zagen, in het doorseizoen staan deze bomen gewoon op vaste grond. Maar we moesten dus de boot op om er te geraken.

Ook hier armoe troef. Hier werd echter ook veel meer gebedeld dan in het Cambodjaans vissersdorp.  Al gauw kwamen er kleine sampans met kinderen in om drank te verkopen of om een python in je nek te leggen voor een foto, tegen betaling uiteraard. Zelfs peuters zaten erin, met de slangen in hun handjes. Ze kunnen geen Engels maar “one dollar” kunnen ze allemaal. Geld geven hebben we niet gedaan, hoe erg ook maar elk kind dat op die manier bijkluste, kreeg wel snoep van ons.

We legden met de boot aan om even iets te drinken, zagen daar ook krokodillen (er worden nog krokodillen gekweekt voor de Chinese markt maar minder dan vroeger omdat de Chinezen nu ook zelf krokodillen hebben). We zagen een gevelde krokodil, allée ja, zijn vel hing er, en we zagen de verschillende manieren van vissen.

Daarna werden we in het academie voor ‘Les Artisans d’Angkor’ gedropt. We kregen een rondleiding en zagen hoe reproducties in de Khmerkunst werden gemaakt, zijde beschilderen, houten beelden, stenen beelden, schilderijen in plaqué, metaalwerk. Jonge kunstenaars werden er opgeleid maar ook jongeren met een beperking. Toen wij er waren, waren dove jonge meisjes zijde aan het beschilderen.

En route naar Angkor Wat. Verschrikkelijk groot is het daar. Er waren verschillende restaurants. Daar hebben we geluncht en na de lunch gingen we dan de (enorme grote) tempel zelf in Angkor Wat bezoeken (12^de eeuw).

Het monument op zich is de moeite maar ook de talrijke afbeeldingen die heel mooi bewaard zijn. Zo zijn er meer dan 1000 Apsara’s (danseressen) die allemaal verschillend zijn. We hebben ook de moeite gedaan om de steile trap in de oude tempel, centraal in Angkor Wat, te beklimmen. Met heel wat zweet want intussen hadden de wolken plaatsgemaakt voor een stevig zonneke.

Er zijn ook verschillende verhalen uit het Hindoeïsme afgebeeld. Op het eerst zicht lijkt alles op elkaar maar als je er de tijd voor neemt, ontdek je voortdurend nieuwe details in.

De laatste tempel was de Phnom Bakheng, de oudste tempel (9^de eeuw).  Je moest er wel een hele klim voor over hebben. Eerst langs een bospaadje steil omhoog. Eenmaal aan de tempel was het nog een hele klim op onhandige, hoge trappen maar bovenop de tempel was het allemaal de moeite waarde: geweldig uitzicht. En gelijk waren we een paar emmerkes zweet kwijt in de vlakke zon.

Maar dat was ook het allerlaatste in Siem Reap. De gids en chauffer brachten ons rond 16u naar de luchthaven want om 17u20 hadden we ons vliegtuig naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Nou ja, eigenlijk een proppellervliegtuig met amper +/- 65 man.

We moesten ook maar een half uurtje vliegen naar Phnom Penh. We waren nog maar amper op hoogte of de daling werd ingezet.

In Phnom Pen werden we opgewacht door een vrouwelijke gids (ken haar naam niet) maar ze bracht ons enkel naar het hotel. Morgen krijgen we een andere gids. Maar die heeft ons van de weg van de luchthaven naar het hotel zoveel informatie gegeven wat we niet wisten dat de 30min durende rit zo om was.
Spijtig dat we ze morgen niet zouden hebben want ze lag ons wel.

We checkten in in ons hotel en dan vertrokken we met een ‘tuk tuk’ (kenden de kinderen nog niet) naar een plaatselijk restaurant waar we heerlijk Khmer hebben gegeten (zoals water buffel, lekker!).

Voldaan keerden we met de tuk tuk terug naar het hotel, nog een warm baddeke en dan ons beddeke in voor de laatste maar nog goed gevulde dag in Cambodja (het koninklijk paleis, het nationaal museum en de Killing Fields).

Sophie