My Son ( de heiligste site voor de Champa van de 7de eeuw tot de 13de eeuw) was niet voorzien in onze planning. Maar omdat we vandaag een halve dag vrij hadden, hadden we gevraagd aan onze gids Hong om My Son toch te bezoeken. Het was volgens onze gids een rit van 15 km naar My Son, dus zo’n uurtje rijden (??).
Om 08u vertrokken we aan het hotel, om 09u stopten we onderweg voor een traditionele Vietnamese koffie (zeer straf maar zeer lekker) op een totaal niet toeristische plaats. We werden bekeken !
Om 10u kwamen we aan in My Son. My Son bestond uit 70 tempels, op verschillende tijdstippen gebouwd door verschillende keizers. Champa was een belangrijke staat naast Vietnam, voerde oorlog met Vietnam, met China, met Cambodja maar het Champavolk werd door de eeuwen alsmaar meer teruggedrongen naar het Zuiden. Nu zijn de Champa met 140.000 slechts één van de minderheden in Vietnam en wonen ze in het zuiden van Vietnam.
Vandaar dat My Son slechts tot de 13de eeuw werd gebruikt. Er woonden geen mensen, de mensen gingen er enkel naartoe om hun goden te aanbidden (Hindoeïsme). Na de 13de eeuw werd deze plaats vergeten.
Eind 19de eeuw ontdekten Franse archeologen deze plaatse en brachten alles in kaart. My Son werd echter gebombardeerd tijdens de Vietnamoorlog in 1968 en slechts 20 tempels bleven (min of meer) over. De Amerikanen dachten dat de Vietcong zich hier schuilhield. Na veel gezaag gaf de Amerikaanse overheid toe en werd My Son vanaf 1971 bij de bombardementen ontzien.
Toch een coole site om te bezoeken, moet in zijn glorietijd indrukwekkend geweest zijn.
Om 12u gingen we terug naar Hoi An voor de lunch. Daarna verkenden het oude gedeelte van Hoi An te voet. We passeerden langs de Japanse brug,
de Chinese tempel,
het oudste huis van Hoi An,
en in een oud gemeenschapshuis kregen we nog een voorstelling van Vietnamese dansers met live muziek. Was heel toeristisch maar toch leuk om te zien, net niet te lang en tenminste met muzikanten ipv een ceedeeke.
Hoi An wordt het Brugge van Vietnam genoemd en is ook wel heel mooi. Het oude stadscentrum is zelfs erkend door Unesco als werelderfgoed. De houden huisjes mogen dus niet veranderd worden.
We eindigden onze stadswandeling met de plaatselijke markt. Ook daar heel druk, kraampjes met vanalles en nog wat.
Hoewel Wim zijn bedenkingen had (“dat zet ge gewoon weer op de kast”), heeft hij voor mij twee kleine flesjes gekocht, na heel wat onderhandelen voor een goeie prijs, eentje met een schorpioen en eentje met een slang. Vond ik cool.
Om 17u werden we terug aan het hotel gedropt zodat we ons konden opfrissen.
Bij het typen is het nu nog even wachten om rond 19u opgepikt te worden voor het avondeten in het oude gedeelte van het stadje.
Moet weeral schitterend geweest zijn. Beetje jammer dat de foto's in klein formaat zijn doch des te meer pret als we de foto's later opnieuw te zien krijgen.
BeantwoordenVerwijderenGreetz!!