Om 08u30 pikte onze gids Chinh ons op in ons hotel. Met het busje vertrokken we naar de Mekongdelta, ten zuiden van Saigon. Na twee uurtjes kwamen we bij de Vinh Trong pagode in By Tho. Deze pagode was oorspronkelijk een woning van een zeer rijke familie maar nadien werd een tempel tegen het woongedeelte bijgebouwd. Meermaals werd de pagode uitgebreid. Leuke pagode om te zien, compleet anders dan de tempels die we tot nu toe gezien hebben.
Nu doe ik het weer, pagode en tempel door elkaar gebruiken. Dacht ook dat het niet uitmaakte maar volgens Chinh is er wel degelijk een verschil. De mensen komen naar de tempel of naar de pagode om eerbied te betuigen aan hun goden of te bidden of te offeren. In een tempel wonen er echter geen mensen, in tegenstelling tot een pagode waar de monniken slaapvertrekken hebben. Voilà, ook alweer uitgeklaard (zal het toch weer vergeten en door elkaar gebruiken).
Enfin, in By Tho gingen we de boot op naar het schildpaddeneiland (wel geen schildpad gezien, geen idee waarvan de naam komt).
Eerst kregen we lotusthee en verschillende soorten exotisch fruit aangeboden, en een (gelukkig kort) live optreden va 2 lokale muzikanten en zangeressen zonder veel tralala.
Daarna even verder wandelen tot aan een familiebedrijfje waar ze kokos verwerken tot kokosmelk en kokoskaramellen (lekker!). De kokosolie, kokosmelk, kokoszeep, enz lieten we liggen maar kokossnoepjes hebben we wel gekocht.
En passant de bijtjes gezien, we kregen ook thee met honing en limoen aangeboden. Maar het leukste was de python op onze nek. Zwaar beest ! En kracht dat erin zit ! Gelukkig was ze goed gezind want zo'n slang wurgt je met gemak.
Nog even verder wandelen en we deden dan een stukje door het dorp op de koets.
We wandelden nog even door de lokale markt en we gingen terug de boot op. Met een klein roeibootje (we moest niet zelf roeien) gingen we tot aan de plaats waar we gingen lunchen.
Werd tijd, het was ondertussen 13u30. Mmm, was super lekker en super rustig, geen andere toeristen, zalig.
Terug het busje op voor een rit van een half uurtje tot in Cai Be. Om 16u kwamen we toe in Cai Be, een klein dorpje. De weg werd smaller en smaller. Het laatst stukje moesten we te voet doen. De bedoeling was dat iemand met een brommer onze valiezen zou brengen maar die uitdaging was te groot. Ze kunnen verschrikkelijk veel vervoeren op hun motor maar mijn valies was te veel. Chinh rolde mijn valies en Erich rolde de zijne.
We kwamen toe waar we zouden overnachten. Het bleek een huis te zijn van een rijkeluisfamilie, het Ba Duc Huis. Het huis was al generaties lang in de familie en in het eerste gedeelte stonden de altaars waar de voorouders werd vereerd. Tijdens de oorlog tegen Frankrijk en de USA was het huis een 'safe place' voor Vietnamese communisten. De familie kreeg hiervoor zelfs een medaille. Maar vooral is het een mooi huis, met Franse invloeden en met mooie houtsnijwerk.
Achter het huis was een grote villa gezet met enkele gastenkamers. Daar zouden we slapen op de traditionele wijze. Very basic (zeker nu we die sjieke hotels gewoon zijn) maar we hadden alles wat we nodig hadden, een proper bed, een proper badkamertje. De hagedissen en de mieren kregen we er gratis bij (want geen glas in de ramen, traditioneel weet je). Er was zelfs airco en Wifi, dus zo traditioneel was het nu ook weer niet. En één avond zonder televisie zou wel lukken.
We maakten nog een wandelingetje in het dorpje, zagen de zonsondergang in de Mekongdelta.
Voor het avondeten kregen we kookles van de vrouw des huizes. Nou ja, kookles. De groenten en het vlees voor de Vietnamese rolletjes was voorgesneden, we moesten gewoon alles mengen, op rijstpapier leggen en oprollen tot loempiakes. Frituren en klaar met de kookles. Enfin, we hebben ons geamuseerd.
Het was een leuke, afwisselende maar ook vermoeiende dag, we zullen goed slapen in onze traditionele bedjes.
Sophie
Nu doe ik het weer, pagode en tempel door elkaar gebruiken. Dacht ook dat het niet uitmaakte maar volgens Chinh is er wel degelijk een verschil. De mensen komen naar de tempel of naar de pagode om eerbied te betuigen aan hun goden of te bidden of te offeren. In een tempel wonen er echter geen mensen, in tegenstelling tot een pagode waar de monniken slaapvertrekken hebben. Voilà, ook alweer uitgeklaard (zal het toch weer vergeten en door elkaar gebruiken).
Enfin, in By Tho gingen we de boot op naar het schildpaddeneiland (wel geen schildpad gezien, geen idee waarvan de naam komt).
Eerst kregen we lotusthee en verschillende soorten exotisch fruit aangeboden, en een (gelukkig kort) live optreden va 2 lokale muzikanten en zangeressen zonder veel tralala.
Daarna even verder wandelen tot aan een familiebedrijfje waar ze kokos verwerken tot kokosmelk en kokoskaramellen (lekker!). De kokosolie, kokosmelk, kokoszeep, enz lieten we liggen maar kokossnoepjes hebben we wel gekocht.
En passant de bijtjes gezien, we kregen ook thee met honing en limoen aangeboden. Maar het leukste was de python op onze nek. Zwaar beest ! En kracht dat erin zit ! Gelukkig was ze goed gezind want zo'n slang wurgt je met gemak.
Nog even verder wandelen en we deden dan een stukje door het dorp op de koets.
We wandelden nog even door de lokale markt en we gingen terug de boot op. Met een klein roeibootje (we moest niet zelf roeien) gingen we tot aan de plaats waar we gingen lunchen.
Werd tijd, het was ondertussen 13u30. Mmm, was super lekker en super rustig, geen andere toeristen, zalig.
Terug het busje op voor een rit van een half uurtje tot in Cai Be. Om 16u kwamen we toe in Cai Be, een klein dorpje. De weg werd smaller en smaller. Het laatst stukje moesten we te voet doen. De bedoeling was dat iemand met een brommer onze valiezen zou brengen maar die uitdaging was te groot. Ze kunnen verschrikkelijk veel vervoeren op hun motor maar mijn valies was te veel. Chinh rolde mijn valies en Erich rolde de zijne.
We kwamen toe waar we zouden overnachten. Het bleek een huis te zijn van een rijkeluisfamilie, het Ba Duc Huis. Het huis was al generaties lang in de familie en in het eerste gedeelte stonden de altaars waar de voorouders werd vereerd. Tijdens de oorlog tegen Frankrijk en de USA was het huis een 'safe place' voor Vietnamese communisten. De familie kreeg hiervoor zelfs een medaille. Maar vooral is het een mooi huis, met Franse invloeden en met mooie houtsnijwerk.
Achter het huis was een grote villa gezet met enkele gastenkamers. Daar zouden we slapen op de traditionele wijze. Very basic (zeker nu we die sjieke hotels gewoon zijn) maar we hadden alles wat we nodig hadden, een proper bed, een proper badkamertje. De hagedissen en de mieren kregen we er gratis bij (want geen glas in de ramen, traditioneel weet je). Er was zelfs airco en Wifi, dus zo traditioneel was het nu ook weer niet. En één avond zonder televisie zou wel lukken.
We maakten nog een wandelingetje in het dorpje, zagen de zonsondergang in de Mekongdelta.
Voor het avondeten kregen we kookles van de vrouw des huizes. Nou ja, kookles. De groenten en het vlees voor de Vietnamese rolletjes was voorgesneden, we moesten gewoon alles mengen, op rijstpapier leggen en oprollen tot loempiakes. Frituren en klaar met de kookles. Enfin, we hebben ons geamuseerd.
Het was een leuke, afwisselende maar ook vermoeiende dag, we zullen goed slapen in onze traditionele bedjes.
Sophie
Was dat niet glibberig zo'n slang in je nek??
BeantwoordenVerwijderenKoken-etentje gedaan. Was het lekker? Wat was dat vies beest deze middag? Eén of andere vis?
Jullie worden blijkbaar wel gevrijwaard van de regen.
Groetjes
Carla
Tot mijn verbazing was de slang helemaal niet glibberig, voelde wel koud aan, heel raar.
BeantwoordenVerwijderenDat vies beest 's middags was ons eten! Was een gebakken vis, zag er inderdaad niet uit maar was superlekker.
We hebben elke dag al regen gehad. Twee keren dat we in de namiddag in stortregen zaten en poncho's nodig hadden (in Hanoi op de eerste dag en in Hue op de weet ik veel welke dag, cfr de foto's). Op de andere dagen hadden we geluk en regende het 's nachts of wanneer we aan het eten waren. Vanmiddag zaten we weer in de stortregen maar zaten we gelukkig in het busje.
Sophie